Ελληνικό Λεξικό

Αίνος : λόγος που αποδίδει τιμή , δόξα , συνήθως στον Θεό .

Αεροπανό : το πανό το οποίο αναρτάται σε ψηλό σημείο ( γέφυρες , κτήρια , δρόμους ..) .

Αιασθαντικός : αυτός που χαρακτηρίζεται από λεπτότητα και ευαισθησία στον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνει τα συναισθήματά του .

Η παθολογική χρόνια κατάποση αέρα κατά τη διάρκεια του φαγητού .

Αιτιατό : το αποτέλεσμα μιας αιτίας : σχέση αιτίας – αιτιατού ( αποτελέσματος ).

Αέτωμα : η τριγωνική επίστεψη στην οποία απολήγει η πρόσοψη των στενών πλευρών αρχαίου ελληνικού ναού . Το διακοσμητικό τρίγωνο επιστέγασμα οικοδομήματος .

Αζέρος : αυτός που κατάγεται από το Αζερμπαϊτζάν .

Αηδής : ο δυσάρεστος στις αισθήσεις , που προκαλεί έντονη αποστροφή , απέχθεια .

Αήθης : αυτός που στερείται ήθους .

Αθλοθέτης : το πρόσωπο που καθιερώνει ή διαθέτει τα έπαθλα για τους νικητές αγώνων και διαγωνισμών .

Αθρόος : αυτός που εμφανίζεται κατά σωρούς , σε αφθονία .

Αθυμία : η έλλειψη καλής διάθεσης . Η απουσία συναισθημάτων , η παθολογική απάθεια ως σύμπτωμα διαφόρων ψυχικών ασθενειών .

Άθυρμα : αυτό με το οποίο παίζει κανείς , το παιχνίδι .Μεταφορικά ο άνθρωπος που χρησιμοποιείται σαν παιχνίδι στα χέρια των άλλων , που άγεται και φέρεται , που δεν διαθέτει δική του βούληση .

Ακλινής : αυτός που δεν παρουσιάζει κλίση . Στην γεωλογία είναι το σημείο της γης στο οποίο η μαγνητική βελόνα δεν αποκλίνει.

Ακροδυνία : ο πόνος των άκρων , χεριών και ποδιών .

Ακαιρολόγος : αυτός που μιλάει άκαιρα .