Ελληνικό Λεξικό

Ακαταίσχυντος : αυτός που δεν έχει ντροπιαστεί .

Ακαλάιστος : αυτός που δεν έχει κασσιτερωθεί , δεν έχει γανωθεί .

Ακάθεκτος : αυτός που δεν μπορεί να συγκρατηθεί ή να ανακοπεί , ορμητικός .

Αιτιώμαι : καταλογίζω σε κάποιον την ευθύνη για την πρόκληση ζημίας , βλάβης ή σφάλματος .

Ακραιφνής : αυτός που δεν νοθεύτηκε με ξένα στοιχεία . Ο γνήσιος , ο πραγματικός .

Φιλοσοφικό αξίωμα κατά το οποίο κάθε γεγονός έχει μία αιτία και οι ίδιες οι αιτίες ( υπό κοινές συνθήκες ) παράγουν τα ίδια αποτελέσματα .Στην φυσική είναι η αρχή βάσει της οποίας κανένα γεγονός δεν προηγείται της αιτίας που το …

Ακροβυστία : η πτυχή του δέρματος που καλύπτει τη βάλανο του πέους .

Αιτίαση : παράπονο ή μομφή , κατηγορία .

Ακροθιγώς : χωρίς εμβάθυνση ή ακρίβεια , κατά τρόπο γενικό ( ή και επιπόλαιο ), χωρίς ανάλυση ή λεπτομέρειες .

Ακύμαντος : (νερά ) που δεν ταράσσονται από κύματα , που δεν έχει τρικυμία . Ο ήσυχος , ο γαλήνιος .

Ακροκέραμο : το ειδικό διακοσμητικό κεραμίδι , που τοποθετείται στα άκρα της στέγης ή στις γωνίες των αετωμάτων .

Ακαμάτης : αυτός που αποφεύγει τον κάματο , που τεμπελιάζει .

Ακροστασία : η γυμναστική άσκηση κατά την οποία ανυψώνει κανείς το σώμα του αργά , ώστε να στέκεται ακίνητος , στηριζόμενος στα δάχτυλα των ποδιών .

Ακλινής : αυτός που δεν παρουσιάζει κλίση . Στην γεωλογία είναι το σημείο της γης στο οποίο η μαγνητική βελόνα δεν αποκλίνει.

Ακροδυνία : ο πόνος των άκρων , χεριών και ποδιών .

Ακαιρολόγος : αυτός που μιλάει άκαιρα .