Νανουρίσματα

Το αγοράκι μ’ το μικρό ζάχαρη ποτίστε το και γκιούλ-σουγιού ραντίστε το.Να τρανέψει γλήγορα και να το παντρέψουμε νύφη να το δώσουμε .

Του παιδάκι μου το γάμο,Πασχαλιά θε να τον κάμω. Θα καλέσω τον Βεζίρηνα βαστάει το πεσκίρι , και του Μπέη τον υιόνα μάς κουβανάει νερό.

Έλα Χριστέ μ’ και Παναγιά, και παν το στις μπαχτσέδες και γιόμοσε τον κόρφο του αφράτες μενεξέδες.

Τ’ αγοράκι μου το άσπρο,το γυρεύουν μέσ’ το Κάστρο, και το τάζουν για νυφούλαόμορφη Καστρινοπούλα.

Έλα, ύπνε, πάρε το και στ’ αμπέλια πάϊσε το το μικρό μου το παιδί είναι όμορφο πολύΚι όποιος δεν το αγαπήσει, το γκαζτόλι’ τ’ να ψοφήσει.

Έλα νύπνο, και πάρε το και πάν το στους μπαξέδες και γέμισε τον κόρφο του λουλούδια μενεξέδες Πάνε το και δώ κι αλλού και στην Πόλη και παντού. Νάνι του Ρήγα το παιδί, του βασιλέ ταγγόνι Που τώχει η μαννούλα …

Κοιμούνται όλα τα πουλιά κοιμάται και η πούλια κοιμάται το πυλάκι μου στην αργυρή την κούνια. Κοιμάται το μωράκι μου και πώς να το ξυπνήσω να πάρω διαμαντόπετρες, να το πετροβολήσω.

Κοιμήσου που να σε χαρώ, που να σε δώ μεγάλο, που να σε δώ στα γράμματα και δάσκαλο μεγάλο. Νάνι νάνι το μωρό μου να ξυπνά το μοναχό μου.

Κοιμήσου και παράγγειλα στην Πόλη τα καλά σου, στη Βενετιά τα ρούχα σου και τα διαμαντικά σου να κοιμάται να μη νιώνει, να ξυπνά να μεγαλώνει.

Κοιμήσου που να σε χαρώ και να σε δω μεγάλο Και να σε δώ φιαρραβώνιασμα κι? ακόμα πιο μεγάλο.

Έλα Χριστέ μ? και πάρε το Παναγιά μ? και κοιμησέ το, Να το πάη στού Μάη ταμπέλι κη μικρή αγαδοπούλα δαχτυλίδι με τη βούλα. Κοίμησέ το Παναγιά και στού Μάη τα λειβαδάκια να το δόσ? αγάς σταφύλι κι αγάδαινα μαντήλη …

Κοιμήσου χαϊδεμένο μου κι εγώ σε νανουρίζω. Στην αγκαλιά μου σε κουνώ και σε γλυκοκοιμίζω .

Νάνι, νάνι, νάνι, νάνι το μωράκι μου να κάνει Έλα ύπνε, πάρε μού το και γλυκά αποκοίμισέ το. Νάνι, που το μεγάλωσαν τρεις αδερφές και μάνα. Και πάλι δεν τους φτάνανε πήραν και παραμάνα .

Κοιμήσου αστρί κοιμήσου αυγή κοιμήσου νιο φεγγάρι να σε χαρεί η μάνα σου κι αυτός που θα σε πάρει . Να το κουνήσω θέλω ‘γω το κανακαρικό μου να κοιμηθεί στην κούνια του ο ήλιος και το φως μου .

Κοιμήσου ναν’ η μοίρα σου καματερή και πλούσα νυχτοδουλεύτρα κι άξια και καλοκουβαλούσα . Ύπνε που πάιρνεις τα μωρά επάρε μου και τούτο μικρό – μικρό σου το ‘δωκα μεγάλο φέρε μου το .

Έλα ύπνε και πάρε το και γλυκοκοίμισέ το στσι πρασινάδες και στ’ ανθούς αμέ σεργιάνισέ το . Ξύπνα του μόσχου μυρωδιά και του μελιού γλυκάδα , το σπίτι μας εγέμισες με πάσα ομορφάδα.