Βρέφος – Παιδί

– Είσαι Κινεζάκι ; – Ναι – Τρως πολύ ριζάκι ; – Ναι – Πόσες κουταλίτσες ; – Δέκα ( ας πούμε .. ) – Ένα , δύο ,τρία , τέσσερα , πέντε , έξη , εφτά , οκτώ , …

Πέντε φούσκες στον αέρα μάνα γιε και θυγατέρα πι- πον – ντο βάλε σκάλα ν’ ανεβώ ν’ ανεβώ στον ουρανό να φωνάξω μια φωνή μια φωνή αγελλική της κουμπάρας το παιδί έπεσ’ από το σκαλί κι έσπασε το πόδι του …

Γκουρμπανιά , πέθαν’ η μανιά πήγαν να τη θάψουν κι βγήκε ζουντανιά .

Έχω χήνα που γεννά που γεννά σαράντα αυγά παίρνω ένα , παίρνω δυο παίρνω τρία κι άλλα δυο φταίω ‘γω που σ’ έφερα ‘δω .

Άγιε Γιώργη καβαλάρη με σπαθί και με κοντάρι δώσ’ μου τα κλειδάκια σου ν’ ανοίξω τα σπιτάκια σου να δω τι έχεις μέσα σιτάρι , κριθάρι και χρυσό μαργαριτάρι .

Ένα δύο πέντε δέκα και του Παντελή η γυναίκα έσκυψε να πάρει πέτρα να χτυπήσει την Αννέτα κι η Αννέτα το Γιωργάκη το χρυσό παλικαράκι .

Ο μαν ο μαν ο μα μακαρόνια φυτικά φυτικάι κάι κάι μπαμπακάι κάι κάι , ο ζεμπελεμπελε χρωματί ζεμπελέ λουτροπάμπα λουτροπάμπα άκα μπουφ .

Ταχτιρί και ταχτιρά το το παιδάκι μου τ’ αφράτο χύνετ’ ο λαγός κι αρπά το και το πάει των προβάτω .

Τούμπο τουμπουτέλο τον Φράγκο δεν τον θέλω γιατί φορεί καπέλο, μον’ θέλω το Μανώλη οπούρθ’ από την Πόλη γιατί φορεί φακιόλι .

Θα πετάξει , θα πετάξει και τον ουρανό θα φτάξει και τη θάλασσα θα αδειάσει να την κάνει περιβόλι να τηνε ζουλεύουν όλοι .

Βρέχει , βρέχει και χιονίζει κι ο παπάς τυρομυρίζει . Που να βάλουμε τη νύφη ; Από κάτω στο ρεβύθι . Που να βάλουμε το γαμπρό; Από κάτω στο σταυρό .

Ανέβα μήλο κατέβα ρόδι να σε ρωτήσω τι κάνει η κόρη; – Η κόρη πλέκει χρυσό γαϊτάνι . – Τίνος το πλέκει ; -Του Καραγιάννη . Κι ο Καραγιάννης δεν το θέλει κι η κόρη κάθετε και το ξεπλέκει .

Πέντε ποντικοί βαρβάτοι μου γκρεμνίσαν το κρεβάτι κι άλλοι πέντε ημερωμένοι μου το στήσαν οι καημένοι .

Ρίξου , ρίξου πούλα μου ρίξου κοπελούλα μου . Κι αν σου ρίξουν τσίγαλα κλώτσα τα και πάτει τα . Κι αν σου ρίξουν το γυαλί πάρτ’ το βάλτ’ το στην κορφή . Κι αν σου ρίξουν το γαμπρό πάρτ’ …

Τάχτα του και ράρα του πώς τη λέν’ τη μάνα του ; Πηλοπίθι με φακή . Τάχτα του και ράρα του πώς τον λέν’ τον τάτα του; μαστραπά γλυκό κρασί .

Πάρτε το , κρατείτε το , κι όλο τραγουδείτε το να πετάει σαν πουλί να πηδάει σαν αρνί να κοιτάει σαν παγωνούδι να γελάει σαν αγγελούδι . Πάρτε το , χορέψτε το , και γλυκοχαϊδέψτε το . Πέστε του να …