Έθιμα

Κάθε χρόνο στις 21 Νοεμβρίου, στην Αμφίκλεια διοργανώνεται η μεγάλη τοπική γιορτή, η Έκθεση Ψωμιού με δεκάδες είδη ψωμιών απ’ όλη την Ελλάδα.

Στις 20 Οκτωβρίου η μονή του Αγίου Γερασίμου και ολόκληρη η Κεφαλονιά γιορτάζει για δεύτερη φορά μετά την 16η Αυγούστου τον πολιούχο Άγιό της. Η ημερομηνία αυτή είναι σημαδιακή και εορτάζεται η ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου. Οι ανά τον …

Στις 14 Νοεμβρίου είναι η εορτή του Αγ. Φιλίππου, ο οποίος θεωρείται προστάτης των ζευγολατών. Είναι άλλωστε και η περίοδος της προετοιμασίας και της σποράς της γης για να δώσει τα νέα “γεννήματα”. Από αυτή τη μέρα ξεκινάει και το …

Στις 21 Νοεμβρίου , γιορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, η σπορά βρίσκεται περίπου στη μέση και γι’ αυτό η Παναγία λέγεται “μεσοσπορίτισσα”. Την ημέρα αυτή βράζουν διάφορα δημητριακά και όσπρια, το πολυσπόρια, και τα πηγαίνουν στην εκκλησία να ευλογηθούν. Έπειτα …

– Η περίοδος τού Σαρανταημέρου (δηλαδή) τής νηστείας των Χριστουγέννων) αρχίζει στις 15 Νοεμβρίου και τελειώνει στις 24 Δεκεμβρίου, παραμονή των Χριστουγέννων. Είναι περίοδος νηστείας, όχι όμως αυστηρής, όπως τής Μ. Τεσσαρακοστής . – Από τις 15 ως τις 20 …

Στην Κρήτη οι ανύπαντρες Μαρίες δε γιορτάζουν το Δεκαπενταύγουστο μα στις 21 του Νοέμβρη.

Στις 3 Νοεμβρίου, τ’ Αϊ Γεωργίου του Μεθυστή, ανοίγουν τα κρασιά. Σχηματίζεται μια εύθυμη παρέα ανδρών που γυρνούν τα σπίτι κι ανοίγουν και δοκιμάζουν τα κρασιά. Βέβαια, μέχρι να τα δοκιμάσουν, μεθούν. Γι’ αυτό ο Άης Γιώργης του Νοεμβρίου ονομάστηκε …

Παλιά η λεχώνα έμενε σε ξεχωριστό δωμάτιο με το μωρό της, ενώ έξω από την πόρτα του δωματίου της ήταν απλωμένο ένα μεγάλο προσόψι με μια καδένα πού προειδοποιούσε όλους ότι υπάρχει λεχώνα στα σπίτι, για τη σχετική ησυχία. Ήταν …

Της λεχώνας απαγορεύονταν οι βαριές δουλειές και της δίνονταν ένα πλήθος από πρακτικές συμβουλές όπως: “…η λεχώνα δεν έπρεπε να φυσά τη φωτιά, ακόμη έπρεπε να έχει τη φτέρνα της ανάμεσα στα σκέλια, όταν καθόταν καταγής. Η γυναίκα στις 40 …

Τον 5ο-6ο μήνα που άρχιζε να μπουσουλάει το μωρό, να «αρκουδίζει», όπως έλεγαν χαρακτηριστικά, έκαναν την αρκουδόπιτα, ενώ, όταν το παιδί έκανε τα πρώτα βήματα, συνήθως με την συμπλήρωση έτους, όλοι στο σπίτι απολάμβαναν την… περπατόπιτα. Η «πιρπατόπ’τα» ήταν συνήθως …

Το μωρό βαπτίζονταν μέσα στις πρώτες 40 ημέρες. Η νονά ήταν πάντα η ίδια στην οικογένεια και αυτό συνεχιζόταν από γενιά σε γενιά. Το όνομα αποφασίζονταν από τους γονείς του πατέρα. Οι γονείς του μωρού δεν ήταν παρόντες κατά τη …

Ο γάμος παλιά γινόταν με προξενιό .Αν το κορίτσι κι οι γονείς του δέχονταν την πρόταση, ο προξενητής την άλλη μέρα έπαιρνε δώρο από το «παλικάρι» και το πήγαινε στο κορίτσι, και δώρο από το κορίτσι πού το πήγαινε στο …

Στους επίσημους αρραβώνες το σόι του γαμπρού πήγαινε τα «ο νια», ένα έθιμο πού συνηθίζεται και σήμερα. Τα σ’νιά είναι πανέρια γεμάτα δώρα για τη νύφη. Τα δώρα συνοδεύονταν απαραιτήτως και από ένα ψάρι γεμιστό στο φούρνο – κατά κανόνα …

Ο αρραβώνας γινόταν βράδυ του Σαββάτου ή γιορτερές μέρες. Ο γαμπρός απουσίαζε. Παρευρίσκονταν μόνο τα πεθερικά με τους συγγενείς . ΄Έπρεπε όμως τα άτομα που θα πήγαιναν στη νύφη να μην είναι ζυγά. Αν ήταν το θεωρούσαν κακό σημάδι για …

Όσο διαρκούσε ο αρραβώνας συνηθιζόταν, στην γιορτή της Παναγίας, η πεθερά να στέλνει στη νύφη ένα καρπούζι με φλουρί, καθώς και του Αγίου Θεοδώρου μια καρυδόπιτα. Οι μητέρες και των δύο παιδιών, όταν ζύμωναν ψωμί, πήγαινε η μία στην άλλη. …

Η νύφη δεν πήγαινε στο σπίτι του γαμπρού, δε μιλούσε ποτέ στα πεθερικά, στους συγγενείς και στο γαμπρό και απέφευγε τις συναντήσεις μαζί τους ακόμη και στο δρόμο. Αν τα πεθερικά της νύφης ή οι συγγενείς ήθελαν να τους μιλήσει, …