Πισσοκόκαλος

Πισσίτη και πισσοκόκαλο σε πολλά μέρη λένε τον καταραμένο και πισσανασκαμμένος στην Κρήτη λέγεται ο αμαρτωλός. Στη Λέσβο πισσανασκαφίζω λένε, όταν πρόκειται να βλαστημήσουν νεκρό και στον Πόντο, για τον ίδιο λόγο, μεταχειρίζονται τη λέξη ανασκάφτω. Αυτές οι λέξεις μας θυμίζουν τρομερά και βρομερά μεσαιωνικά έθιμα. Τότε ήταν πολύ συνηθισμένο να πηγαίει ο λαός στον τάφο εκείνου που έκανε κακό στον τόπο ή σε κάποιον, να τον ξεθάβουν και να διασκορπούν τα κόκαλα του αναθεματίζοντας τον συγχρόνως : εσκαφείησαν τα οστά αυτού, που τότε λεγότανε ανάσκαφος. Επειδή δε τότε άλειφαν με πίσσα τα κόκαλα, γι αυτό ονομάστηκε και πισσοκόκαλος. Φαίνεται, όμως πως το ρήμα ανασκάπτω λησμονήθηκε η πράξη που το συνόδευε, για να καταντήσει από τη Βυζαντινή ακόμη εποχή να σημαίνει, μόνο βλαστημώ.