Μαντινάδες

Ως είναι ο κολυμβητής που πλέει στην αλμύρα με κολυμπά στα βάσανα η έρημη μου μοίρα .

Πολλές φορές ο πονηρός νικά το παλικάρι και όσα παίρνει η αλεπού δεν παίρνει το λιοντάρι .

Αμα θα δεις τα σύννεφα και του καιρού την γκρίνια να περιμένεις πω μπορεί να φτάσουνε μπουρίνια .

Οσα και αν λες στον μπουνταλά τίποτα δεν ακούει εύκολα βγαίνει η ψυχή και δύσκολα το χούι .

Βράκα, μαντίλι έχεις τα Κρήτη μου σύμβολα τιμημένα , γιατί πολλοί τα μούτρα τους έχουν σ’ αυτά σπασμένα .

Η Κρήτη είναι διαφορετική από τσι άλλους τόπους. Γιατί ‘χει αντάρτικες ψυχές και κουζουλούς ανθρώπους.

Τη λευτεριά ρωτήσανε ποιας μάνας είναι γέννα και είπε πως τη γέννησε το Κρητικό το αίμα.

Θα κατεβώ στο Φόδελε να πάω να βρω τον Γκρέκο για να σε κάνει ζωγραφιά πάντα μου να σε βλέπω.

Πιο εύκολο μου φαίνεται τη θάλασσα ν’ αδειάσω να την πετάξω στη στεριά παρά να σε ξεχάσω.

Ο βήχας και ο έρωτας μοιάζουν κι οι δυο σε κάτι. Βρίσκουν κι οι δυο τη γιατρειά σε ένα ζεστό κρεβάτι.

Η κόρη μου μεγάλωσε έγινε γυναικάρα μα σα θα πει θέλω γαμπρό θα πιάσω τη χαντζάρα .

Παρόλο που ‘χα συνεχώς το μάτι μου γαρίδα εδά μόνο κατάλαβα πως έχεις πιτυρίδα.

Ηθελα μόνο μια στιγμή τσι θάλλασας να μοιάσω, για να μπορέσω ολόκληρη την Κρήτη ν’αγκαλιάσω .

Τέσσερα επί τέσσερα, με σίδερα στα φώτα, κι όπου θωρώ ζωοκλοπή, εκεί πηγαίνω πρώτα.

Το μαύρο το πουκάμισο, που είναι και Armani, σαρανταδυό χιλιάρικα, το βλογημένο κάνει.

Για τον πατέρα σου φορώ, το Brauning στη μέση, και θα σε παρω θέλει εγώ, τ’αρέσει δεν τ’αρέσει.