Μαντινάδες

Όποιος θωρεί τα έχει σου, θέλει να σου τα πάρει κι όποιος θωρεί τον κουζουλό βγάνει τον στο κοντάρι.

Δε με πειράζει η ζωή πως φεύγει μάνι-μάνι μόνο με καίει πιο πολύ που πάει κι ίντα κάνει.

Τα μάθια σου είναι σα τσ’ ελιές απάνω στο κλωνάρι τα φρύδια σου είναι γυριστά σα δυο μερών φεγγάρι .

Τα μάθια σου είναι σα τσ’ ελιές απάνω στο κλωνάρι τα φρύδια σου είναι γυριστά σα δυο μερών φεγγάρι .

Δε με πειράζει η ζωή πως φεύγει μάνι-μάνι μόνο με καίει πιο πολύ που πάει κι ίντα κάνει.

Ωσάν πλουτίσει ο άθρωπος θαμπώνεται το φώς του Και δε γνωρίζει το φτωχό, αν είναι κι αδελφός του.

Εσκέφτηκα να σ’ αρνηθώ και ν’ αγαπήσω άλλη . Μα δεν εδέχτηκε η καρδιά υπογραφή να βάλει.

Ο άντρας απου δε μεθεί και δε ξενοκοιμάται άμα γεράσει και κοντό ίντα θελα θυμάται.

Αν έλειπε ο έρωτας που ‘ναι γλυκός και πλάνος του κάτω κόσμου θα ‘μοιαζε κι ο ψεύτης ο απάνω.

Σαν τον κατάδικο φονιά η μοίρα μου με κρίνει , το ψεύτη κόσμο να χαρώ μια ώρα δε μ’ αφήνει.

Όμορφη είσαι κοπελιά, εν πάσει περιπτώσει να δούμε κι ο πατέρας σου ήντα λεφτά θα δώσει.

Όταν πεθάνει ο άνθρωπος δεν πρέπει να τον κλαίτε να τονε κλαίτε μια φορά την ώρα που γεννιέται .

Η νύχτα με παρηγορεί που θέτω και κοιμούμαι γιατί τη μέρα δε μπορώ γιατί σ’ ανιστορούμαι .

Δεν πρέπει άνθρωπε ποτέ να ‘χεις κακία τόση γιατί δεν ξέρεις αύριο τι θα σου ξημερώσει .

Μια χάρη μόνο σου ζητώ κια θέλεις να την κάμεις να έχομ’ ένα όνομα με κείνη που θα πάρεις .

Εχάρισα σου την καρδιά μα δεν τη θέλω πίσω θα προσπαθήσω τη ζωή χωρίς καρδιά να ζήσω .