Παράδοση

Βεζίρης έγινες, μόνο άνθρωπος δεν έγινες.

Το χαρτί και το μελάνι τον καλό δεν κάνει.

Από το “πέσε”, ως το “κάνε” είναι μεγάλη η διαφορά.

Εκεί που βγαίνει καπνός, υπάρχει και φωτιά.

Μήτε νύχτα δίχως μέρα, μήτε νιος δίχως αγάπη.

Φίλε μου, στην ανάγκη μου κι εχθρέ μου, στη χαρά μου.

Να έχει αλεύρι το σακί κι ας λείπουνε τα κάλλη.

Άλλος χάσκει κι άλλος μεταλαβαίνει.

Ετσά μου πρέπει να περνώ, πάθη πολλά να πάθω γιατί αγάπησα κορμί, πριχού καρδιά να μάθω.

Πάντα θλιμένη χαραυγή για μένα ξημερώνει γιατί την ώρα που ξυπνώ κάθε χαρά τελειώνει.

Όποιος τον ύπνο αγαπά και τη δροσοπεζούλα καλά να ζήσει δε μπορεί, στερεύγεται τα ούλα.

Ο Χάρος τα κληρονομά τα κάλλη και τα πλούτη πράμα δεν παίρνει ο άνθρωπος απ’ τη ζωή ετούτη.

Άμα πεθάνω βάλετε το κινητό στο μνήμα μα μην το βάλετε βαθιά για θα χαθεί το σήμα.

Η λάμψη του προσώπου σου με φως του ήλιου μοιάζει και δε κατέχω οντέ σε ιδώ ποιος που τσι δυο σας λιάζει.

Ο αετός είν’ πάντα αετός, αετός όπου και νάνε γιατί όλα αλλά τα πουλιά, ποκάτο του πετάνε.

Στέκω και συλλογίζομαι με συλλογή μεγάλη πως είν’ η θάλασσα αρμυρή κ΄ ανάλατο το ψάρι.