Παράδοση

Άνοιξε το παράθυρο το κρουσταλλένιο τζάμι αγάπης λόγια να σου πω έπειτα κλειστό πάλι .

Ήσφαλα που σ’ αγάπησα τρέλλα ‘καμα μεγάλη , δεν κάτεχα η κουζουλή πως αγαπούσες άλλη.

Ποιος άλλος πόνος την καρδιά μπορεί να σου μαράνει Ωσάν τσ’ αγάπης την πληγή κι όμως δε θες να γιάνει.

Πίνω και μέσα στο ποτό ψάχνω να βρω γαλήνη , μα ο πόνος της αγάπης σου ήσυχο δε μ’ αφήνει .

Ωσάν το φουντοκάλαμο που το φυσά τ’ αγέρι Ετσά τρέμ’ η καρδούλα μου, μη δε σε κάμω ταίρι.

Μάνα μου όταν με γέννησες γιάντα δε μου δεν το είπες , ο κόσμος έχει βάσανα και τις περίσσες λύπες .

Τρέμω μη βρούνε οι μέλισσες το νέκταρ των χειλιών σου γιατί θ’ ασαφήσουν τσι ανθούς να παίρνουν το δικό σου .

Ψηλά ‘χεις τον εγωισμό κούκλα μου και θα σφάλεις σαν δεις εκείνον π’ αγαπάς, στο πλάι κάποιας άλλης .

Σ’ ορκίζομαι πως σ’ αγαπώ, στη μάνα που με γέννα Γι’ αυτό και σε παρακαλώ μη πέζεις μετα μένα.

Χαρές από την πόρτα μου πολλές περνοόν την ώρα , μα δέν εστάθηκε ποτέ μιά να μου δώσει γνώρα.

Μην αποθάνεις μη διαβείς για δε μπορώ να κλαίω, φίλο δεν έχω μπιστικό, τον πόνο μου να λέω.

Μια πέρδικα σε ένα κλουβί >br>θωρώ και τη λυπούμε , και να τσι ‘νοίξω δεν μπορώ κι όλο στεναχωρούμε .

Μοίρα δε σε φοβούμαι μπλιό

Η σκέψη πάντα όπου σταθώ μου φέρνει την σκιά σου , και ζω μ’ αυτή σαν δε μπορώ αλλιώς να ‘ρθω κοντά σου .

Για πέ μου ήντα σου ‘κανα κι όλο με βασανίζεις , και όσα χτίζω ολημερίς τη νύχτα τα γκρεμίζεις.

Οσ’ αγαπώ δε σ’ αγαπά η μάνα που σε γέννα , γιατί έχει κι άλλλα ν’ αγαπά μα εγώ έχω μόνο εσένα .