Παράδοση

Πέρασε ξαναπέρασε, σείσου και ξανασείσου, επέσανε οι λεμοναθοί απού ’χε ντο κορμί σου.

Ακόμα και σήμερα, πολλοί είναι αυτοί που δεν αφήνουν κανένα να δει το νεογέννητό τους πρωτού κλείσει 40 ημέρες, για να μην το βρει κακό μάτι.

Ψηλό μελαχροινάκι μου, πού το ’βρες το μελάνι κι έβαψες τ’ αχειλάκι σου και θα με κουζουλάνει!

Είναι γρουσουζιά να κόβουμε τα νύχια μας την νύχτα ή τις Παρασκευές.

Είντα το θέλει η μάνα σου τη νύχτα το λυχνάρι απού ’χει μέσ’ στο σπίτι τζη τον ήλιο, το φεγγάρι.

Τα φτερά του αετού φοριούνται για να ελκύσουν ευμάρεια.

Φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης.

Όσα ξέρει ο νοικοκύρης δε τα ξέρει ο κόσμος όλος.

Πίσω να πάει ντρέπεται, μπροστά να πάει φοβάται.

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Πίττα που δεν τρως, τί σε μέλλει κι αν καεί;

Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός.

Πλεύουν τα μήλα στο νερό πλεύουν και οι καβαλίνες.

Από ρόδο βγαίνει αγκάθι κι από αγκάθι βγαίνει ρόδο.

Ποτέ μη δώσεις στον φτωχό πόρτα και παραθύρι και πάπλωμα να σκεπαστεί, μη σηκωθεί και φύγει.

Υστερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα.