Παράδοση

Αν σ΄ αρέσει μπάρμπα Λάμπρο ξαναπέρνα από την Άνδρο.

Όταν τρώμε δεν μιλάμε.

Άρμεγε και κούρευε χέζε και δεμάτιαζε .

Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μην πεις .

Ας με λένε Βοϊβοντίνα κι ας ψοφώ από την πείνα..

Πόσα απίδια πιάνει ο σάκος.

Ακριβό τ’ Αϊ-Γεωργίου το σφουγγάτο.

Είναι μια έκφραση που τη μεταχειριζόντουσαν πολύ οι πρόγονοί μας και την έλεγαν για τους αγράμματους. Το τούβλο το απελέκητο είναι «άνευ αξίας», έτσι και ο άνθρωπος ο αγράμματος δεν έχει καμιά αξία. Τη συναντούσαν δε πάνω από τις έδρες …

Η φράση αυτή έχει την αρχή της στη Μυθολογία των αρχαίων Ελλήνων. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Αμφιάραος από τον Περικλύμενο και κινδυνεύοντας, από στιγμή σε στιγμή, να χτυπηθεί από το ακόντιο του διώχτη του, σώθηκε μόνο από τη γρήγορη …

Ο περίφημος πάλι γιατρός Μαρκέλλης , συμβούλευε σοβαρότατα εκείνους που υπόφεραν από τα μάτια τους , να γράφουν πάνω σε μια μαύρη πλάκα με κιμωλία λέξεις σαν αυτές : «αραμαράμα», «ξεναξενόξης» κλπ. Ωστόσο, μια από τις ακατανόητες αυτές λέξεις , …

Τη φράση αυτή τη βρίσκουμε για πρώτη φορά σ’ένα στίχο του Μένανδρου (342-291 π.Χ.), που μιλάει για το γάμο. Ο ποιητής γράφει «…εάν τις την αλήθειαν σκοπή, κακόν μεν εστίν, αλλ’αναγκαίον κακόν». Δηλαδή: Εάν θέλουμε να το εξετάσουμε στο φως …

– Αυτή τη φράση την παίρνουμε από μια Κεφαλλονίτικη ιστορία. Κάποιος παπάς σε ένα χωριουδάκι της Κεφαλλονιάς, αγράμματος, πήγε να λειτουργήσει σ’ένα άλλο χωριό, γιατί ο παπάς του χωριού είχε αρρωστήσει για πολύ καιρό. Ο παπάς όμως, στο δικό του …

Την εποχή που δεν υπήρχαν ειδικά ιδρύματα για τους ψυχοπαθείς, τους έπαιρναν οι δικοί τους και τους πήγαιναν στις εκκλησίες ή στα μοναστήρια: εκεί αφού τους έδεναν με αλυσίδα σ’ ένα δέντρο ή κούτσουρο, έλεγαν του παπά ή του καλόγερου …

– Όταν οι Φράγκοι κατάλαβαν την Ελλάδα, επειδή οπωσδήποτε, έμειναν πολλά χρόνια στον τόπο μας, αναγκάστηκαν να φέρουν τις γυναίκες τους εδώ, γιατί οι πατρίκιες δεν τους συγκινούσαν με την καχεκτική εμφάνισή τους. Οι Φράγκισσες, όπως και οι αρχαίες Ελληνίδες, …

Η λέξη είναι γαλλική και θα πει «φούντωμα της κόμης επί της κεφαλής και αυτός που έχει «τουπέ» εγωιστής, κλπ. Η ιστορία της λέξης είναι η εξής: την εποχή του Ερρίκου Δ’, για να γίνει κανείς ευγενής , έπρεπε πρώτα …

– Στο έτος 1840-41 στο θέατρο Μπούκουρα. εμφανιζόταν μία περίφημη Ιταλίδα «αοιδός» η Ρίτα Μπάσσο, η οποία, κυριολεκτικά, ξετρέλαινε τους Αθηναίους κι έγινε αιτία πολλών επεισοδίων και στα ανώτατα τότε στρώματα της κοινωνίας ακόμη. Κατά την ώρα, λοιπόν, μιας παράστασης …