Παράδοση

Την πρώτη του Μάρτη, παίρνανε ένα μποτσίκι, το κρατούσαν από το κοτσάνι και μ’ αυτό χτυπούσαν τις πόρτες του σπιτιού λέγοντας: «Έξω ψύλλοι, ποντικοί, μέσα ο Μάρτης κι η χαρά».

«Παρασκευή και Σάββατο, ποτέ άφεγγο δεν μένει». Η Παρασκευή και το Σάββατο πάντα έχουν φεγγάρι.

Ξύνει τα νύχια του για καβγά.

Το γινάτι βγάζει μάτι.

Σταλαγματιά , σταλαγματιά γεμίζει η στάμνα η πλατιά.

Σαν βρέξει ο Μάρτης μια φορά ,κι ο Απρίλης άλλη μια, θα δεις καρβέλια στρογγυλά και πίτες και ψωμιά.

Οι πολλές γνώμες βουλιάζουν το καράβι.

Το γρήγορο και το καλό, ποτέ δεν πάνε μαζί τα δυο.

Πότε ο Γιάννος δεν μπορεί, πότε η μέση του πονεί.

Τάζει λαγούς με πετραχήλια.

Έμεινε στα κρύα του λουτρού.

Του’ ρθε ταμπλάς.

Σπίτι μου , σπιτάκι μου, σπιτοκαλυβάκι μου.

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.

Πριν μιλήσεις βούτα τη γλώσσα σου στο μυαλό σου.

Η φτήνια τρώει τον παρά.