Παροιμίες

Απού κοιμάται κολατσό, πεινά το μεσημέρι .

Τυρί και ξύστρα λείβγομαι κι αλεύρι και κουτάλα και το σιντεροτσίκαλο κι ύστερα τά’ χω τ’άλλα .

Δεν τρώει τ’ αμύγδαλα για να μην τα σπάσει.

Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη .

Η βελόνα κι η κλωστή κάνει ράψουσα καλή .

Το κέντημα είναι γλέντισμα κι η ρόκα είναι σεργιάνι μα τ’ αργαστήρι είναι σκλαβιά, σκλαβιά πολλά μεγάλη .

Όποια θέλει να γεράσει, αργαστήρι να ’γοράσει .

Απού ’χει την υπομονή πιάνει στο δίχτυ ψάρι κι απού ’χει τη λιγοψυχιά και το πιασμένο χάνει .

Του πολυλόγου, του ψαρά, του κυνηγού το πιάτο εννιά φορές είν’ εύκαιρο και μια φορά γεμάτο .

Άβουλος ο νους διπλός ο κόπος .

Όσο να ’ποθερίσουμε «Βασίλη και Βασίλη» και σαν αποθερίσαμε «όξω κακέ Βασίλη» .

Από κακόν εργόχειρο δουλειά δεν απολείπει .

Όποιος έχει μαχαίρι τρώει πεπόνι .

Βαθιά-βαθιά καλούργιζε κι απάνω-απάνω σπέρνε.

Δουλειά ξετελεμένη τον παρά ανημένει .

Ως τα Φώτα σπέρνε στάρι κι ως τ’ Αγιαντωνιού κριθάρι.